Mark Turpin

Je bent teamleider en tijdens een teamoverleg kondig je een verandering in de werkwijze aan. Een collega reageert geïrriteerd: "Waarom moet alles altijd anders? Zoals het nu is, werkt het toch prima?" Je voelt spanning. Je denkt: "Ik heb hier geen grip op." Een ander zegt niets. Nog iemand anders reageert fel. De sfeer slaat om. Wat gebeurt hier precies? Waarom ervaren mensen in zulke situaties weerstand, onzekerheid of trekken ze zich terug – ook al lijkt er inhoudelijk niets bijzonders aan de hand? Een deel van het antwoord ligt in hoe ons brein werkt. En precies daar komt het SCARF-model om de hoek kijken.

“Ik dacht dat ik wist wat faciliteren was…”Die uitspraak kreeg ik van een deelnemer na afloop van het vak Facilitation Skills, dat ik aan de opleiding Idea & Innovation Management verzorg. En hij is niet de enige. Veel studenten, vaak toekomstige innovatiemanagers en procesbegeleiders van innovatietrajecten, starten met het idee dat faciliteren vooral gaat over een leuke werkvorm kiezen, de stappen in het draaiboek volgen en zorgen dat je binnen de tijd blijft. Maar tijdens mijn lessen ontdekken ze dat faciliteren veel meer omvat. Het is niet alleen een kwestie van structuur en technieken. Het is een manier van aanwezig zijn - waarin je een ruimte creëert waar mensen samen kunnen denken, zoeken, botsen en bouwen.

Als facilitator maak jij zelf het verschil. Het is daarom belangrijk om op zoek te gaan naar je authentieke zelf. Dat vraagt om innerlijk werk: stilstaan bij wat jou gevormd heeft, conditioneringen loslaten en eigenaarschap nemen. Wanneer je als begeleider jouw unieke kracht écht kent en schaamteloos toont aan de wereld, ontstaat er ruimte voor verandering en creëer je wezenlijke impact. Vanaf 7 mei organiseren Sofie en Kris een jaartraject waarbij persoonlijke ontwikkeling als hefboom wordt ingezet om jouw vakmanschap als begeleider te versterken.