'Alles is er, dus alles mag er zijn'
Een interview met nieuwe collega Kassandra Driezen
Dat Kassandra een zachte kracht is merk je meteen als je met haar praat, ze weet duidelijk wie ze is en wat ze wil, maar laat daarbij ook altijd ruimte voor de ander om het gesprek mee vorm te geven. Een gesprek over ecosystemen, gedeeld leiderschap, een passie voor dans, vrijheid in de natuur en nog veel meer.
Water en vuur
Als ik jou een blanco T-shirt zou geven, hoe zou je dat dan vormgeven op zo’n manier dat ik jou leer kennen?
Ik zou iets maken met dansende mensen, in de natuur, op blote voeten, met warme kleuren, dat liefde en gelijkwaardigheid uitstraalt. En iets meer letterlijk: ook iets met water en met vuur. Dat zijn allebei krachten waarmee ik me associeer – en ik hou ook enorm van deze oerelementen.
Hoe ben je opgegroeid?
In Antwerpen, postcode 2018. Dat is aan de rand van het centrum. Ik was de oudste, en 10 jaar lang ook enige, dochter van een kunstenaarsgezin. Mijn vader was toneelschrijver en vertaler en grote liefhebber van de Griekse mythologie. Vandaar ook mijn naam, Kassandra met een K. Mijn moeder was beeldend kunstenaar. Na 10 jaar kwamen er twee zussen bij, die dus 10 en 11 jaar jonger zijn. Ze heten Sibylle en Ariadne, ook al namen uit de Griekse mythologie. Ik speelde veel muziek, al mijn spaarcentjes gingen naar muziekinstrumenten. Ik had allerlei soorten blokfluiten, van sopranino tot bas, maar ook een viool, drums, een saxofoon. Nu speel ik geen muziek meer ik maar dans wel nog veel.
Systemisch kijken
Wat heb je gestudeerd, wat is je achtergrond, en is dat nog van belang voor je?
Ik heb biologie gestudeerd, met grote interesse in populaties en ecosystemen. Het heeft me altijd op een bepaalde manier naar de wereld doen kijken, naar hoe wij samenleven als mens met elkaar en met de natuur. Alles bestaat uit (eco)systemen die invloed hebben op elkaar en de mens is slechts één van de vele dieren die hier rondlopen. Mijn studie heeft nog altijd belang voor me om die reden; ze helpt me om heel systemisch en breed te kijken, en blijft me inspireren om te kijken naar alles als deel van een groter geheel.
Voor wat voor werk kom jij graag je bed uit?
Werk waarin ik diepe inzichten zie ontwikkelen, die mensen een andere blik op iets geeft en hen de goesting geeft om er ook mee aan de slag te gaan. Het zijn de opdrachten waarin ik vanuit wat er zich in het moment voordoet kan inspelen op wat er nodig is, een combinatie van het lerende aspect (vanuit de ervaring en/of kennis die ik kan delen) en de realiteit waarin de personen zich bevinden. Ik werk ook heel graag rond gedeeld leiderschap: dat is samen met een team bekijken hoe ze verantwoordelijkheden delen en wat 'leidinggeven' binnen het team betekent. Of het bijvoorbeeld nog wel nodig is om een formeel leidinggevende te hebben, of dat de rollen die een leidinggevende opneemt daarentegen in het team verdeeld kunnen worden. Ik vind het een heel belangrijke en ook goede trend dat het pure hiërarchische leidinggeven passé aan het worden is. Organisaties zoeken nu naar een meer energiegevende vorm van organiseren.
Wat doe je als je niet werkt?
Ik dans veel, vroeger vooral choreo’s, de laatste jaren meer improvisatie. Ik ga zelf dansen maar geef ook danstraining. Ooit zei een docent in een coachingsopleiding tegen me: 'coachen is als dansen' – je beweegt je in het moment en tunet in op wat er nodig is. Dat is voor mij heel sterk aanwezig gebleven, ik maakte er zelfs een beeld van, en zo werkt het dus door in mijn werk. Wanneer ik dans, kan ik echt connectie maken met mijn buik, dan straal ik en voel ik een grote kracht. Die roep ik wel eens op op lastigere momenten.
