Een van de uitdagingen bij het begeleiden van reflectiemomenten in het werk, zoals intervisie, is de start. Mensen komen vaak met veel snelheid binnen. Meegenomen uit hun werkpraktijk, waar immers altijd sprake is van een bepaalde haast en tempo. Als het niet goed lukt om te vertragen en rust te vinden heeft dat invloed op de kwaliteit van het reflectieve gesprek.
Vanuit haast is het bijvoorbeeld veel moeilijker om überhaupt een vraag te formuleren: waar ben ik ook alweer nieuwsgierig naar? Wat houdt me bezig? Ook blijven vragen dan sneller oppervlakkig: het laatste incident komt dan ineens centraal te staan, in plaats van bijvoorbeeld een patroon waar je last van hebt.
Ook het proces van vertragen en onderzoeken dat nodig is bij intervisie komt lastiger op gang als mensen nog gehaast zijn. Ze ‘springen’ dan voor je het weet naar oplossingen, bijvoorbeeld.
Alle reden dus om aandacht te besteden aan rust en vertraging bij de start van een intervisiebijeenkomst.
Benedictijnse wandeling
Een fijne vorm daarvoor vind ik de Benedictijnse wandeling. Die leidt ertoe dat je in korte tijd een waardevolle intervisie kan doen. Ik geef deelnemers dan de volgende instructies:
Zet een wekker op 7 minuten en ga naar buiten, wandel terwijl je de stappen doorloopt.
- Vertel over de vraag of vragen die je hebt. En benut de volle 7 minuten. De ander luistert alleen. Je begint pas aan de tweede ronde als de 7 minuten om zijn.
- De volgende 7 minuten ben je beide stil en laat je op je inwerken wat je zelf hebt gezegd of wat je hebt gehoord. Ga pas naar de volgende ronde als de 7 minuten om zijn.
- Pas in deze derde ronde voer je met elkaar het gesprek over het vraagstuk. Probeer in de laatste minuut de essentie van de vraag samen te vatten zodat je deze straks plenair kunt vertellen.
- Na deze drie rondes wissel je van rol en herhaal je de stappen.
Bij terugkomst vraag ik ze iets over hun vraagstuk te vertellen en dan kiezen we gezamenlijk een vraag waarmee we aan de slag gaan.
Het effect: rust en verbinding
Het geeft deelnemers vaak veel rust om even te wandelen, weg uit de omgeving van alledag. Mensen krijgen daardoor een beter begrip van hun eigen vraag. En het lukt ze ook beter om bezig te zijn met het vraagstuk van de ander. Er is meer aandacht voor waar het diegene nu daadwerkelijk om gaat. Vaak ervaren mensen na deze oefening dan ook meer onderlinge verbinding.
Wat ik zelf heel belangrijk vind in intervisie, is dat deelnemers zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelen door hun collega’s. Dat zie ik door deze manier van werken meer gebeuren, mensen worden er blij van en de kwaliteit van de relaties en het gesprek neemt toe.
Meer lezen over intervisie?
Download hier ons intervisiewerkboek met tips, achtergronden en methodieken om hier zelf mee aan de slag te gaan.