brillen

Hoe de media-bril transformatie kan versnellen


De voorbije dagen had ik een heel uiteenlopende aaneenschakeling van gebeurtenissen die ogenschijnlijk niet met elkaar verbonden leken tot plots één en ander in elkaar klikte. En ook al ligt er nog heel wat ander schrijfwerk op mij te wachten, die woorden moeten er eerst even uit.

 

Dit weekend bezocht ik samen met mijn gezin en ouders een leisteengroeve in de Ardennen. In die groeve werden grote blokken leisteen los gekapt tot blokken van 50 à 200 kg. Die blokken werden dan op de rug van de arbeiders gedragen tot bij kleine wagentjes die de blokken dan naar boven brachten. Daar werden de blokken dan bewerkt tot onder andere dakpannen. De arbeidsomstandigheden waren even zwaar en ongezond als in de steenkoolmijnen. Toch hebben weinig mensen weet van die groeves en staan ze niet vermeld in de geschiedenisboeken terwijl er wel veel aandacht ging naar de steenkoolmijnen. Hoe komt dat nu? In de leisteen groeves gebeurden zelden zware ongevallen omdat er geen ontvlambare gassen ontsnapten bij de ontginning van leisteen. Dat gebeurt wel in steenkoolmijnen waardoor er veel meer slachtoffers vielen.

 

Mediabril

En zo kom ik bij een eerste vaststelling: onze blik op de wereld wordt heel erg bepaald door de media. De media lijkt niet echt geïnteresseerd in wat goed of zonder problemen loopt. Wat fout loopt, ontploft, in elkaar stort of waar gedood en gemoord wordt … daar wordt onze aandacht op gericht en dat creëert onze interne representatie van de wereld. Dit creëert dus de illusie van een wereld waar van alles fout loopt maar is dat wel de echte wereld?

 

In elk geval bepaalt die bril wat bij mensen binnen komt en vaak ook hoe mensen zich voelen in relatie tot de buitenwereld. Veel vertrouwen in de mede-mens en de wereld rondom ons ontstaat hier niet door.

 

Cellen die verbinden...

Iets later deze week had ik een heel boeiend gesprek met Patrik Somers die – analoog aan het World Book of Happiness – een World Book of Values – aan het samen stellen is met de hulp van honderden mensen over de hele wereld. En hij vertelde me iets over het transformatieproces van een rups. Hij leerde me dat in een rups 3 soorten cellen zijn:

  • Cellen die doen wat ze moeten doen, zijnde bijdragen aan het functioneren van een orgaan waardoor het orgaan het algehele lichaam kan doen functioneren. Deze cellen zorgen er voor dat de rups overleeft.
  • Cellen die enkel energie gebruiken voor zichzelf of parasiet cellen die – als ze zich snel zouden vermenigvuldigen – het lichaam kunnen doden. Het zijn als het ware kankercellen.
  • En tot slot wat hij “imaginale” cellen noemde. Dit zijn cellen die de blauwdruk van de vlinder al in zich hebben.

 

Het immuunsysteem heeft de neiging om alle cellen die het huidige evenwicht verstoren te doden. Maar als er voldoende imaginale cellen verbonden raken, dan kunnen die weerstand bieden aan het immuunsysteem, dan pas kunnen die het immuunsysteem overwinnen. Van daaruit start de overgang van rups naar vlinder via de cocon-fase. Dus als de cellen die het nieuwe in zich hebben verbonden raken …

 

De gevestigde orde heeft de neiging om wat nieuw is in de kiem te smoren … daar zijn tal van voorbeelden van. Meer zelfs, de gevestigde orde is beter georganiseerd, beter verbonden. De dragers van het nieuwe zijn veel minder verbonden, veel minder georganiseerd en daardoor makkelijk weg te duwen.

 

Blik op de dragers van het nieuwe

En nu komt de link met het vorige stuk. Wat als de media haar bril nu eens zou richten op de dragers van het nieuwe? Wat als de media die rol echt op zich zou nemen om zo de transformatie die op gang en broodnodig is verder te stimuleren? Dat zou een ontzettend krachtige katalysator kunnen zijn.

 

Net daarom koester ik het boek “The Cultural Creatives”, mijn maandelijkse editie van het blad “Ode”, “Appreciative Inquiry”, “Imagine” van John Lennon, … en nog zo veel meer initiatieven en prikkels die radicaal kiezen voor een andere bril … omdat die andere bril de start is van een andere wereld.

Wist je trouwens dat moord en doodslag al duizenden jaren alsmaar afneemt? Zie “Ons Beter Ik. Waarom de mens steeds minder geweld gebruikt.” van Steven Pinker of “Zelfbeheersing is beschaving” van Lisette Thooft in Ode-Magazine van mei 2012.

 

Maar het is eigenlijk simpel, als je meer aandacht geeft aan wat in de feiten afneemt, dan lijkt het alsof het toeneemt … en dat stuurt ons doen en laten. Laten we dus de kiemen van het nieuwe opzoeken, belichten en verbinden …


Deze blog verscheen ook op Philippe's blog: http://www.livingsystemscoaching.be.