Persoonlijke ontwikkeling ondersteunen vanuit een talentgerichte benadering geeft energie, zelfvertrouwen en dikwijls onvermoede resultaten. Waar we een aantal jaar geleden een sterke nadruk op competenties zagen en ontwikkelpunten bijna synoniem werden voor ‘dat wat nog ontbreekt’, waait er inmiddels een andere wind. Er is – door een heel palet aan redenen - meer aandacht voor de energie en eigenheid van mensen en het idee dat je ook je sterke punten als ontwikkelpunt kan nemen.
De bibliotheek met boeken en tools over talent is inmiddels indrukwekkend. We zijn met elkaar steeds vaardiger in hoe we talenten bij mensen kunnen ontdekken en ze helpen die te benutten. De groep mensen die wel eens een talentenworkshop of –coaching gevolgd heeft, groeit. En het wordt steeds gewoner om een leertraject te beginnen niet met de vraag ‘wat kan je nog niet?’, maar met een analyse van de talenten die je meebrengt en verder zou willen ontwikkelen. Niet als ‘tegenhanger’ van datgene wat niet goed gaat, maar juist als ingang om tot nog betere prestaties in het werk te komen of om een nieuwe rol eigen te maken.
Met deze ontwikkeling komt ook een nieuwe vraag op: bestaat er zoiets als een ‘talentgerichte organisatie’? Of ‘talentgericht onderwijs’? En hoe ziet dat er dan uit? We weten het niet … Maar we zien op veel plekken wel sterke voorbeelden en hebben zelf ook ervaringen opgedaan in het werken aan deze vraag. In dit artikel (uit het Talente Magazine 2016) proberen we daarom ons antwoord te formuleren op de inbeddingsvraag. Hoe verankeren we talentgericht werken in organisaties, zodat het een meer vanzelfsprekend deel wordt van ons doen en laten?