Het thema leercultuur was al een tijdje een van de speerpunten van de Academie van een ziekenhuis. Ontwikkelingen in de zorg gaan snel en leren is cruciaal om bij te blijven in het vak én om je als organisatie te onderscheiden. Om ideeën te krijgen voor het versterken van de leercultuur gingen we op onderzoek uit: hoe gaat het leren in de organisatie nu? Wat werkt er goed? Hoe kan het nog beter?
Net toen het bijna klaar was brak het Covid-19 virus uit en kwam dit project stil te liggen. Na de eerste heftige crisismaanden ontstond in de organisatie de behoefte om die periode, en alles wat men daarin had geleerd en meegemaakt een plek te geven. Daarmee ontstond een idee: zouden we het onderzoek niet precies ook daarvoor kunnen gebruiken?
Aanpak
We gingen dus op zoek naar aanvullende krachtige voorbeelden: waar was het teams en individuen gelukt om in de crisistijd goede zorg te blijven bieden? Waar slaagden collega’s erin om – ook over afdelingsgrenzen heen - samen te werken, kennis en ervaring uit te wisselen en snel besluiten te nemen? Kortom: waar slaagde men erin om leren en werken succesvol te combineren in deze crisistijd?
We kozen voor groepsinterviews, omdat na deze intense maanden de behoefte aan verbondenheid groot was. Het hoofd van de Academie organiseerde meerdere gesprekken waar mensen hun ervaringen konden delen en met elkaar reflecteren op wat krachtig werkte. Bovendien hebben we een aantal medewerkers, variërend van artsen tot verpleegkundigen tot een onderzoeker, opgebeld en kort geïnterviewd.
Dat leverde prachtige en ontroerende verhalen op. Een longverpleegkundige die even een kwartier naar de overkant van de gang was gelopen om daar haar collega’s op de Covid-afdeling een spoedcursus te geven over haar vakgebied. Een geriater die vertelde hoe haar expertise in het behandelteam van onschatbare waarde bleek. Of een SEH arts die bevlogen is geraakt om verpleegkundigen in de toekomst breder op te leiden zodat ze multi-inzetbaar zijn bij crises als deze.
De input uit deze gesprekken hebben we gebundeld in het magazine met de andere onderzoeksresultaten. We maakten er bewust geen ‘rapport’ van, maar zorgden ervoor dat de verhalen een gezicht hadden en levend bleven.
Impact
Het onderzoek maakte het abstracte thema ‘leercultuur’ tastbaar. Door de concrete voorbeelden werd zichtbaar hoeveel er binnen het ziekenhuis al geleerd wordt én waar nog winst te behalen is.
De reflectiegesprekken waren belangrijk omdat mensen hun verhaal daar, vaak voor het eerst, echt kwijt konden. Ze voelden zich gehoord en gezien. Het verwerken van de verhalen over leren en vernieuwen in het uiteindelijke magazine bleek betekenisvol omdat ze hiermee een breder podium kregen.
Het doel van het magazine is dat het collega’s uitnodigt om organisatiebreed met elkaar in gesprek te gaan over de leercultuur in het ziekenhuis. Wat maakten zij mee op dit gebied? Wat werkte in hun eigen praktijk krachtig? Waar willen ze de komende tijd meer van zien? De beweging richting een excellente leercultuur waar de zorgorganisatie aan bouwt is door Covid-19, en door de reflectie daarop, in een versnelling gekomen.